venja undir

[vεnja]

I f venju, venjur

II v ven, vandi, vöndum, vanið

1. vt

1) (e-n við e-ð, e-n e-u, e-n á e-ð) приучать (кого-л. к чему-л.), научать (кого-л. чему-л.)

2) воспитывать

venja undir

2. venjast ( á e-ð)

(-s, -ar), m. king.

* * *

m.; since the 14th century in a contracted form kóngr, and so in the poems and ballads of that time, Lil., Ól. R., Skíða R., Völs. R., as also in the best mod. poets, Hallgrim, Eggert, cp. Pass. xxvii. 8, 9, 13, 15, Bb. 2. 15, 3. 96, 100, passim: the old vellums mostly abbreviate thus, kḡr, kḡ, kḡs; the contracted form occurs in MSS. of the 14th century or even earlier, e. g. Cod. Fris., and this is also the usual mod. pronunciation: [this word is common to all Teut. languages except Goth., where þiudans = Icel. þjóðan is used; A. S. cynig; Engl. king; O. H. G. chuninc; Germ. könig; Swed. kung and konung; Dan. konge; the word is prop. a patronymic derivative from konr, = Gr. ἀνηρ γενναιος = a man of noble extraction; the etymology Konr ungr ( young Kon) given in the poem Rm. is a mere poetical fancy]:—a king; hvárki em ek k. né jarl, ok þarf ekki at göra hásæti undir mik, Nj. 176; jarl ok konungr, N. G. L. i. 44; Dyggvi var fyrstr k. kallaðr sinna ættmanna, en áðr vóru þeir dróttnar kallaðir, Hkr. i. 24, passim: the saying, til frægðar skal konung hafa, meir en til langlífis, Fms. iv. 83, vii. 73; cp. fylki skal til frægðar hafa, Mkv.; mörg eru konungs eyru, Hkr. i. 287; langr er konungs morgin, Sighvat: þjóð-konungr, a king of a þjóð, = Gr. βασιλευς μέγας; sæ-konungr, a sea king; her-k., a king of hosts, both used of the kings of old, whose sole kingdom was their camp or fleet, and who went out to conquer and pillage,—þat var siðr víkinga, ef konunga synir réðu fyrir herliði, at þeir vóru kallaðir konungar, Fms. i. 98; lá hann þá löngum í hernaði ok var kallaðr konungr af liðsmönnum, sem víkinga siðr var, 257; þá er Ólafr tók við liði ok skipum, þá gáfu liðsmenn honum konungs-nafn, svá sem siðvenja var til, at herkonungar þeir er í víking vóru, ef þeir vóru konungbornir, þá báru þeir konungsnafn, þótt þeir sæti hvergi at löndum, Ó. H. 16; Konungr konunga, King of kings, the Lord, 656 C. 32: also of an emperor, Nero k., king Nero, 26; Girkja-k., the king of the Greeks = the Emperor of Constantinople, Fms. passim; Karlamagnús k., king Charlemagne, etc.

B. COMPDS: Konungabók, konungafundr, Konungahella, konungahús, konungakyn, konungamóðir, konungaskipti, konungastefna, konungasætt, konungatal, Konungaæfi, konungaætt, konungsatsetr, konungsborg, konungsbréf, konungsbryggja, konungsbú, konungsbær, konungsdómr, konungsefni, konungseiðr, konungseign, konungaeigur, konungseyrendi, konungsfundr, konungsgarðr, konungsgata, konungsgipta, konungsgjöf, konungsgæfa, konungsgörsemi, konungsheiti, konungsherbergi, konungshirð, konungshús, konungshöfn, konungshöll, konungsjörð, konungskveðja, konungslauss, konungsleyfi, konungslið, konungslúðr, konungslykill, konungslægi, konungsmaðr, konungsmörk, konungsnafn, konungsnautr, konungsníðingr, konungsorð, konungsreiði, konungsréttr, konungsríki, kóngsríki, konungssetr, konungsskip, konungsskrúði, konungssmiðr, konungssómi, konungssteði, konungssveit, konungssverð, konungssýsla, konungssæti, konungstekja, konungstign, konungsumboð, konungsumboðsmaðr, konungsvald, konungsvinr, konungsvígsla, konungsþing, konungsþræll, konungsæfi.

(-s, -ar),

1) stock, trunk, block, log of wood (skutu þeir stokki í hryginn svá at í sundr tók); fœra fórnir stokkum eða steinum, to offer to stocks or stones;

2) the wall of a log-house; innan stokks, fyrir innan stokk, inside the house, in-doors (Hrútr fekk henni öll ráð í hendr fyrir innan stokk); útan stokks, fyrir útan stokk, outside the house, out-of-doors;

3) = setstokkr; drekka e-n af stokki, to drink one under the table; stíga á stokk ok strengja heit, to place one’s foot on the stock (setstokkr) and make avow;

4) board along the front of a bed (Egill gekk til rekkjunnar Armóðs ok hnykkti honum á stokk fram);

5) anchor-stock, = akkerisstokkr;

6) stock of an anvil (klauf Sigurðr steðja Regins ofan í stokkinn með sverðinu);

7) gunwale of a ship, = borðstokkr;

8) pl. stocks on which ships are built, = bakkastokkar; skipit hljóp af stokkunum fram á ána, the ship slid of the stocks into the river;

9) a pair of stocks for culprits; setja e-n í stokk, to set one in the stocks;

10) a piece of wood put on the horns of cattle (var stokkrinn af hornum graðungsins);

11) trunk, chest, case.

* * *

m. [A. S. stoc; Engl. and Germ. stock; Dan. stok, etc.]:—a stock, trunk, block, log of wood; þar höföu stokkar stórir verit fluttir heim, ok svá eldar görvir sem þar er siðvenja til, at eldinn skal leggja í stokks-endann, ok brennr svá stokkrinn, Egill greip upp stokkinn, Eg. 238; sá eldr sem lagðr er í eiki-stokkinn, Bs. i. 223; hann settisk á einn stokk er stóð fyrir honum, Finnb. 222; þeir görðu brúar stórar yfir díkit ok görðu stokka undir, Fms. xi. 34; skyrker stóð á stokkum í búrinu, Sturl. iii. 192; hann lét hola innan stokk einn, Mar.; skutu þeir stokki á hrygginn, Fms. vii. 227: allit., stokka eðr steina, stocks or stones, ii. 265, vii. 227, x. 274, Grág. ii. 132, 360 (of idols).

II. spec. usages, stocks on which ships are built (bakka-stokkar); skipit hljóp af stokkunum fram á ána, she slipped from off the stocks into the river, Fms. viii. 196:—the mast-step, tók tréit at falla fram eptir stokkinum, ix. 386:— the gunwale of a ship (borð-stokkr), Fas. ii. 38:— the plates or beams laid horizontally on a wall, hence the mod. Norse stokka-búr, Gísl. 88; hence the phrases, ‘innan stokks’ or ‘fyrir innan stokk,’ in-doors, opp. to ‘útan-stokks,’ ‘fyrir útan stokk,’ out-of-doors; according to an Icel. phrase, the wife rules ‘innan-stokks,’ the husband ‘útan-stokks,’ Nj. 11, Ísl. ii. 401, Grág. i. 333, Rd. 176; innan stokks eðr innan garðs, Gþl. 136: = gafl-stokkr, Eg. 91: = set-stokkr (q. v.), Nj. 202, Gísl. 72, Grág. ii. 119; hann gékk síðan inn í eldahús ok steig síðan á stokk upp ok skaut exinni upp á hurð-ása, 182; Hörðr stóð við stokk, ok gékk nú hit fyrsta sinni frá stokkinum ok til móður sinnar, Ísl. ii. 15, cp. Flóam. S. ch. 4 (the local name Stokks-eyrr): cp. also the phrase, strálaust er fyrir stokkum, no straw before the benches. Fas. ii. 38:— a bed-side (rúm-stokkr), hvíla við stokk eðr þili, Sturl. i. 207; á stokk fram, Ld. 214, Eg. 560; sitja fram á stokk, 396:—the stock of an anvil, Edda 74: the stock of an anchor, see stokklauss:— a pair of stocks for culprits, setja e-n í stokk, to set one in the stocks, Bs. i. 910; liggja í stokki við vatn ok brauð, Rétt. 6l; fella stokk á fætr e-m, … sitja í stokkinum, Fas. i. 125: also of a piece of wood put on the horns of cattle, Eb. 324: the single square pieces of a silver belt are called stokkr, whence stokka-belti = a belt composed of several pieces clasped together, as worn by ladies in Icel.

2. a trunk, chest, case, Pm. 103, Ld. 326, Sd. 191; sívalr stokkr af tágum ok sefi, Stj. 251: freq. in mod. usage of small cases in which women keep their things (often carved), þráðar-s., prjóna-stokkr.

3. the narrow bed of a river between two rocks is called stokkr, or áin rennr í stokk, Hbl. 56, freq. in mod. usage.

4. phrases, drekka e-n af stokki, to keep drinking with one till he drops, Ó. H. 71; sitja e-n af stokki, to sit one out, till he leaves; stinga af stokki við e-n (mod. stinga e-n af stokki), to prick one out of one’s seat, Nj. 166; stíga á stokk ok strengja heit, to place one’s foot on the stock (the set-stokkr) in making a vow, a heathen rite, Fas. ii. 293.

5. a pack of cards.

COMPDS: stokkabelti, stokkabúr, stokkaker.